ผู้ให้กำเนิดลู ก ๆขึ้นชื่อว่า แม่แล้ว เรื่องของพระคุณแม่ นั้นก็หาที่เปรียบเทียบไม่ได้ยิ่งกว่าท้องฟ้า มหาสมุทรนั่นเองฉะนั้น ไม่ว่าเราจะตอบแทน พระคุณท่านอย่างไรก็
ไม่มีวันทัดเทียมกับพระคุณ ที่ท่านทำให้เราเกิดมา ได้อย่างเรื่องต่อไปนี้ที่อย า กจะฝากให้เป็นข้อคิด กับใครหลาย ๆ คนที่ยัง มีความคิดแบบนี้อยู่จะได้เปลี่ยนความคิดเ สี ยทีนะมีชายหนุ่มคนหนึ่ง เพิ่งเป็นเศรษฐีด้วย ลำแข้งตัวเอง เมื่อไม่กี่ปีก่อนม า รดาของเขาสิ้นบุญที่บ้านนอกเขาไป ร่วมงาน ศ พ ทั้งๆที่เขาไม่ชอบคุณแม่เลยเพราะคุณแม่ของเขาเอา แต่ขอเงิน
จากเขาเดือน ไหนที่เขาไม่ได้ส่งเงินกลับบ้านแม่ของเขาจะโทรมาเปิดปากก็ด่ า ขโมงโฉงเฉงเป็นแม่ประเภท ที่เอาแต่เงินจริ งๆยิ่งรวยมากขึ้นเท่าไร แม่ก็ยิ่งขอเงิน มากขึ้นเท่านั้น แต่เมื่อกลับถึงบ้านเขาก็ยังอดร้องไห้โฮ ไม่ได้เพราะ เขายังตะขิตตะขวงใจที่ต้องไปทำงานไกล ๆ
ไม่ได้อยู่ดูแล คุณแม่แม้จะเป็นแม่ที่”เอาแต่เงิน” เขาก็ยังอดรู้สึก ติดค้างคุณแม่ไม่ได้หลังงาน ศ พก่อน ที่เขาจะกลับ พี่ใหญ่ของเขาได้ยื่นซองเล็ก ๆ ซองหนึ่งให้เขาบอกว่า คุณแม่สั่งนัก สั่งหนา
ว่าต้องมอ บให้เขาเขาเปิดซองออกอย่างระมัด ระวังในนั้น มีสมุดเงินฝาก ธนาคารเล่มหนึ่งและจดหมายฉบับหนึ่งสมุดเงินฝากเป็นชื่อของเขา มีเงินฝากเป็นหลายสิบ ล้านบาท
ในจดหมายเขียนว่า… “ลูกชา ยในบรรดาลูกๆของแม่คน ที่ทำให้แม่กังวลมากที่สุดคือลูกตั้งแต่เล็กลูกไม่ขยันเรียน หนังสือสุรุ่ยสุร่าย แถมใจกว้างกับเ พื่อนฝูงพอลูกจะขอมาสู้ในเมืองหลวงแม่ก็กังวลเพียงว่า ลูกจะตกระกำเป็น ไ อ้ จ ร จัดดังนั้น แม่จึงบังคับให้ลูกส่งเงินกลับมา ให้แม่ทุกเดือน
เพื่อจะได้กระตุ้ นให้ลูกไปหาเงินให้มากขึ้นในขณะเดียวกันก็เป็นการช่วยลูก เก็บเงินอีกทางหนึ่งเงิน ที่ลูกให้แม่แม่ไม่ได้ ใช้แม้แต่แดงเดียวพี่ชายของลูกดูแล แม่ดีอยู่แล้ว ตอนนี้ลูกเอาไปใช้ให้คุ้มเถิด”
พอ อ่ า นจบเขาทรุดลงบนพื้น ทรุดอยู่เช่นนั้นเป็นนาน ๆ ถ้ายังมีพ่อแม่อยู่ก็แค่ทำหน้าที่ลูกให้ดี ที่สุดอย่าทำอะไร ที่จะรู้สึกเ สี ยใจ ภายหลังก็พอ
ที่มา : p o s t s a r a
