ลูกนั้น เราจะมีเวลากับเขามากที่สุด ก็เพียงระยะ 10 ปีแรกเท่านั้น เอง พอหลังจากนั้นเวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันจะเริ่มลดลง ซึ่งในปีแรกนั้นเราจะได้อุ้มลูกนอน 6 เดือน แรกแล้ว พอจากนั้น“ลูกจะนอนได้เอง”
เวลาในการอุ้มลูก ก็มีแค่ 1 ปี เท่านั้น เพราะว่า…หลังจากนั้น “เขาก็เดินได้เอง”เราก็มีเวลาในกอดเล่นกับลูกได้เพียง 2 ปี เท่านั้น พอหลังจากนั้น “เขาก็ไม่ยอม ให้กอดนาน ๆ ”แล้วเราก็จะมีเวลาพูดให้ลูกฟังเพียงแค่ 3 ปีแรกเท่านั้น เพราะ…หลังจากนั้น
“เขาจะเริ่มไม่ฟังเราแล้ว” เรามีเวลาอยู่กับลูกตลอดเพียง 10 ปี เท่านั้นเองเพราะ…หลังจากนั้น“เขาจะไม่ยอมอยู่บ้านกับเราแล้ว”และอยากจะอยู่กับเพื่อนมากกว่าเรา ก็จะดูแลลูกได้อย่างดีที่สุด ก็เพียง 15 ปี แรกเท่านั้นเอง
เพราะ…หลังจากนั้น“ เขาก็ไม่อยากให้เราดูแล เขาเองก็มีชีวิต ของเขา”และบางคนก็สามารถดูแลตัวเองได้แล้ว ไม่อยากจะเป็น ภาระของใครลูกเองเขาก็ต้องการจะมีใช้ชีวิตของเขา มีแบบแผนชีวิตของตัวเอง
หลังจากนั้น “เราอาจจะไม่ได้เจอลูกเลย” เวลาอาจจะไม่ตรงกันแล้วเวลาของใครสักคน ก็หมดลงเหมือนกัน ในวันที่ลูกยังอยู่กับเราก็ควรจะใช้เวลาอยู่กับลูกค้าให้คุ้ม พอเขาโตแล้วเขา มีครอบครัว
มีภาระหน้าที่มีเป้าหมาย มีความฝันเป็นของตัวเอง เขาเริ่มทำงานและเริ่มมีเวลาน้อยลงแล้ววันนั้น มันมาถึงแน่นอนก็อย่า ได้ยึดติดอะไร เพราะ…นั่น“มันชีวิตเขา”คุณเองก็มีชีวิตของคุณไม่ควรจะวางความคาดหวังอะไรไว้ กับ ลูกเพราะ…ถ้าคุณรักลูก
“คุณจะไม่เอาภาระเอาความคาดหวังอะไร ของตัวเองไป ให้เขาแบก”ในช่วงเวลาที่ตั้งแต่แรกเกิดไปจนถึง 15 ปี เรายังอยู่กับเขาได้เต็มที่ก็จงกอบโกย ช่วงเวลานั้นไว้ให้ดี
ที่มา : k r u s t o r y. c o m
