เรียนรู้ที่จะเดินเพียงลำพัง นี่สิคือวิถีของคนแกร่ง
1. หนทางของชีวิตนั้นยาวไกล จงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง
เผื่อวันใดที่คนอื่นไม่ได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจเพราะทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่ต้องเดินเหมือนกันไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนถึงปลายทาง อย่าให้ใครคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งหมดในชีวิตคุณ
2. ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้
ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนหรือคนแปลกหน้า คุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้นสักเพียงใดเพราะมนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ตัว ฉะนั้นอย่าไปคาดหวังว่าจะมีใครดีต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขหากใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้คุณถนอม ก็ต้องฝึกปล่อย ฝึกวาง ฝึกทิ้ง
3. กำแน่นเท่าใดก็สูญเสียมากเท่านั้น
เหมือนกับการกำ ท ร า ย นั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ร่วงออกจากมือมากเท่านั้นที่ควรถนอมจงรู้ถนอม เพราะเมื่อใดที่คุณสูญเสียไป สิ่งนั้น คนนั้น
อาจเป็นสิ่งที่มีค่าที่ทำให้คุณ เ จ็ บ ป ว ด และเสียใจที่สุดก็เป็นได้ เมื่อใดที่รู้สึกสิ้นหวังหากอยากร้องไห้ก็ร้องออกมาเถอะ แต่เมื่อร้องจนหนำใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัดอีกครั้งให้ได้
4. อย่าเลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา
จงเรียนรู้ที่จะชื่นชมคนที่ความสามารถ และหากคุณคิดว่าตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้อย่าได้น้อยเนื้อต่ำใจ เพราะคุณก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นทั่วๆ ไป
5. พ่อแม่คือคนที่รักและปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุด
อย่าคิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่าคิดว่าในสายตาพ่อแม่คุณยังเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูกถูกในมุมของพ่อแม่ แต่ไม่ ส ง ส า ร พ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่รู้จักโตสักที
6. ไม่มีอะไรเหมือนเดิม เพราะทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเวลานาที
อย่าเอาวิธีการเก่าๆ มาแก้ไขปัญหา คนสองคนรักกัน อาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา อย่าเอาแต่พร่ำเพ้ออย่าเอาแต่เรียกร้อง เพราะสิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคน ยิ่งมากยิ่งห่าง ยิ่งมากยิ่งกลายเป็นคนแปลกหน้า
ที่มา : รั ก ยิ้ ม
