เช้าวันหนึ่ง.. ภรรย าบอกกับสามีว่า.. “วันนี้ ฉันจะกลับ บ้ า น ไปเยื่ยมแม่ คุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหมฝนตกหนักแบบนี้ ไปรถโดยส ารไม่สะดวกเลย”สามี.. ซึ่งหน้าตาบู ด บึ้งมาตั้งแต่เช้าไม่ตอบภรรย า..
แต่กลับกระชากเสียง ถามกลับไปว่า..“เมื่อวาน เธอ ซื้ อ เสื้อใหม่ มาใช่ไหม..เธอรับปากฉันแล้วนะ ว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเฟือยเรายังต้องผ่อน บ้ า น ผ่อนรถ ส่งลูกเรียนค่าใช้จ่ายเยอะแยะ.. ทำไม..ไม่ช่วยกันประหยัด!!”
ภรรย า.. พูดออกมา เสียงเบาๆ อย่างคนรู้สึกผิด ว่า… “ที่แท้..คุณโกรธเรื่องนี้นี่เอง”ภรรย า.. ก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบๆ แล้วบอกสามีว่า..“วันนี้ มีรถโดยส ารเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียวฉันคงต้องรีบไปแล้วหละ..คุณไม่ต้องไปส่งก็ได้..”
แล้วเธอก็ออก บ้ า น ไป โดยสามีไม่สนใจเลย เพราะยังโกรธอยู่มาก..ประมาณครึ่งชั่ ว โมงผ่านไป.. สามีได้ยินเสียงเอะอะบนถนน..จึงออกไปดู แล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า..ฝนที่ตกหนัก เซาะตลิ่งจนสะพานเข้าเมืองได้ขาดลงมีรถเมล์คันหนึ่ง ตกลงไปในน้ำด้วย
สามี..ได้ยินดังนั้น ตกใจมากกระโดดออกจาก บ้ า น ไปทันทีเมื่อไปถึงแม่น้ำ.. รถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำเหลือเพียงซากเหล็กสัมภาระกระเป๋าต่างๆ ของผู้โดยส ารกระจัดกระจายมีการหามร่ าง ของผู้ เสี ย ชี วิ ต คนแล้วคนเล่า ขึ้นมาจากแม่น้ำ..
ชายหนุ่ม เฝ้ามองหาภรรย า .. ก็ไม่พบก็เสียใจเจียน สิ้ น ส ติ..เฝ้าถามหน่ วยกู้ภั ย ที่ทำงานอยู่ว่า.. “เห็นภรรย าผมบ้างไหมๆๆๆ เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ”ทุกคนส่ายหน้า… บอกว่าไม่เห็นเวลาผ่านไป จนเกือบเย็น กู้ภั ย หยุดการทำงาน
เพราะไม่มี ผู้ เ สี ย ชี วิ ต ที่หาพบแล้วจึงบอกชายหนุ่มว่า.. “หักห้ามใจเถอะนะ.. ภรรย าคุณ คงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว”ชายหนุ่มเดินกลับ บ้ า น เหมือนคนไม่มีวิญญ าณร้องไห้ไป คร่ำครวญไปตลอดทาง ในใจของเขา เฝ้าแต่คร่ำครวญว่า… “ทำไมๆๆๆ เราไม่ขับรถไปส่งเธอนะ…
เราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เงินฟุ่มเฟือย เสื้อตัวเดียว มันจะราคาเท่าไหร่กัน”แต่เมื่อกลับถึง บ้ า น คาดไม่ถึงว่า.. ภรรย ากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาห ารมีอาห าร อยู่บนโต๊ะ..ในมือเธอ มีเสื้อกันหนาวเก่าตัวหนึ่ง ซึ่งเธอกำลัง เย็บซ่อมชายเสื้อที่รุ่ยอยู่..
“คุณไปไหนมาคะ..”ภรรย า… ยังพูดไม่ทันจบสามี ก็ตรงเข้าไปกอดเธอจนแน่น..“คุณเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ..”
วันนี้ ฉันมัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้าน เสียเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนไปมากเลย ไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน..อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อมก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะฉันนี่แ ย่ จริงๆ ของเก่าก็ยังมี ไป ซื้ อ ของใหม่มาทำไม
เรื่องบางเรื่อง.. เราโกรธจนลืมไปว่า..มันไม่สำคัญเทียบเท่ากับ “ความสุข” ของเราเลยนะเรื่องบางเรื่อง.. ไม่สำคัญเท่ากับ “ความสุข” ของคนที่เรารัก..เรามีเวลาในโลกนี้… จำกั ด เวลาที่ใช้ร่วมกัน ….ยิ่งจำกั ด.. อะไรที่ไม่สำคัญมาก พอก็อย่านำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเลย
ที่มา : b a n g p u n s a r a
