นี่เป็นเรื่องเล่าหลังปิดไฟเตรียมเข้านอน ภรรย าสาวคุยกับสามี“อาเฉียง โรงงานในห มู่บ้ านกำลังรับสมัครคนงาน พรุ่งนี้คุณไปลองดูมั้ย”
อาเฉียงเป็นนักศึกษามหาวิทย าลัยเพียงคนเดียวในห มู่บ้ าน หลังเรียนจบก็หางานที่เหมาะกับตัวเองไม่ได้สักทีเขาอยู่บ้ านเฉยๆ มา 2 ปีแล้ว รายจ่ายทั้งหมด ก็ตกเป็นหน้าที่ของภรรย าที่ต้องไปตั้งแผงลอยขายของ
“ผมเรียนจบตั้ง มหาวิทย าลัย จะให้ไปเป็นคนงาน ในโรงงานผู้หญิงอย่างคุณไม่เข้าใจ ระดับผมต้องทำบริษัทใหญ่”อาเฉียงไม่พอใจ หันหลังให้ภรรย าแล้วเข้านอน
“อาเฉียง ฉันไปขายของ กลับมามืดค่ำ คุณอยู่บ้ านทำอาห ารเย็นได้มั้ย”เหมยลี่ปรึกษา…กับสามี ที่นั่งอยู่หน้าคอมขณะเธอกำลังเตรียมอาห ารเย็นหลังจากไปขายของเหนื่อยมาทั้งวัน
“ผมเป็นผู้ชายที่ต้องทำเรื่องยิ่งใหญ่ ทำอาห ารซื้ อของเป็นเรื่องของผู้หญิงอย่างคุณ อย่ ามาโยนให้ผม”อาเฉียง ไม่แม้แต่หันหน้ามามอง ยังคงเล่นเกมส์ต่อไป ความหมายก็คือ ไม่ต้องการช่วยเหมยลี่ แต่เหมยลี่ก็ไม่ยอมแพ้
“งั้นตอนกลางวันคุณ มาช่วยฉันขายของมั้ย ช่วงนี้ลูกค้าเยอะฉันทำคนเดียวไม่ทัน เราสองผัวเมียช่วยกันขาย ร้านจะต้องไปด้วยดีแน่ๆ”จริงแล้วเธออย ากให้อาเฉียงมาช่วย ยิ่งตอนนี้เขายังหางานไม่ได้สักทีอย่างนั้น สองผัวเมียมาช่วยกันทำร้านเล็กๆ ให้ใหญ่ขึ้นก็น่าจะดีแต่คำพูดของเธอก็ไม่สามารถ ทำให้เขาหันมาสนใจได้ เขาฟังเข้าหูซ้ายทะ ลุ หูขวา
“โอ๊ย! ร้านคุณ มันแค่แผงลอยเล็กๆ ผมเป็นถึงนักศึกษามหาลัย ไม่ไปขายอะไรเล็กน้อยอย่างนั้นหรอก”เหมยลี่มองด้านหลังของอาเฉียง ที่เอาแต่เล่นเกมส์เธออ้าปากจะพูด แล้วก็ต้องหุบปากลง…วันเวลาผ่านไป
อาเฉียงเอา แต่อยู่กับบ้ าน รอโอกาสทองของเขา และเหมยลี่เอง ก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้ กับเขาอีกเลยเธอออกไปขายของที่ร้านของเธอตอนกลางวัน กลางคืนกลับมาจัดการบ้ านที่อาเฉียงทำรกไว้ เธอเหนื่อยจนหัวถึง ห ม อ น ก็หลับทันที
ส่วนสามีถ้าไม่เล่นคอมพิวเตอร์ก็ออกไปกินเหล้ า กับเพื่อนฝูงอยู่มาวันหนึ่งเขาไปได้ยินว่า.. ลูกชิ้นปลาของเหมยลี่ไปเตะตานักธุรกิจใหญ่เหมยลี่กำลังจะกลาย เป็นหุ้นส่วนในบริษัท เขาก็รีบกลับบ้ านไปคุยกับเธอทันที
“อาลี่ มีคนบอกว่ามี นักธุรกิจใหญ่ มาสนใจลูกชิ้นปลาของคุณ คุณกำลังจะกลายเป็นหุ้นส่วนใหญ่”
“อืม ทำไมหรอ…” เธอกำลังหันหลังให้เขาเตรียมอาห ารเย็น
“นั่นมันบริษัทใหญ่ คุณแนะนำผม เข้าไปหน่อยสิ นี่เป็นโอกาสดีของผมแล้ว”
อาเฉียงยิ่งพูดยิ่งดีใจ เขารู้สึกได้ว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว
“คุณคุ้นเคย กับขั้นตอนการผลิตมั้ย”
“ไม่คุ้นอ่ะ”
“คุณมีคอนเนคชั่นมั้ย”
“ไม่ ไม่มีป่ะ”
“คุณมีประสบการณ์ด้านการบริหารมั้ย”
“ไม่มี”
เหมยลี่ หันมาคุยกับเขา “แล้วบริษัทจะเอาคุณไปทำอะไร”
“ผมจบมหาวิทย าลัย ผมเคยเรียนในมหาวิทย าลัย”ไม่นานหลังจากนั้นอาเฉียงก็ได้รับ หนังสือหย่ า… ข้างในมีกระดาษโน๊ต เขียนคำพูดของเหมยลี่คุณทำอาห ารเป็นมั้ย ? ไม่เป็น..!!คุณเคยทำงานบ้ านมั้ย ? ไม่เคย..!!คุณเคยรู้เคยเข้าใจว่าภรรย าอย่างฉันลำบากแค่ไหนมั้ย? ไม่เคย..!!คุณเคยรับผิดชอบอะไรในครอบครัวมั้ย ? ไม่เคย..!!
ฉันเป็นผู้หญิง เป็นภรรย าของคุณเวลาฉันทำงานเหนื่อยๆ ก็อย ากให้คุณ มาช่วยแบ่งเบา แต่คุณกลับเอาแต่ เล่นเกมส์ กับออกไปกินเหล้ า กับเพื่อนๆฉันทำงานบ้ านแสนเหนื่อย แต่คุณกลับบอกว่า.. มันเป็นหน้าที่ของฉันคนเดียว
อาเฉียง งานการดีๆ รอไปๆ ก็ไม่มี ใจฉันก็เหมือนกันในเมื่อทำงานหาเลี้ยงครอบครัวเป็นหน้าที่ของฉัน ทำงานบ้ านเป็นหน้าที่ของฉัน ถ้าอย่างนั้นครอบครัวนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องมีคุณคุณไม่เหมาะกับตำแหน่ง “สามี” อีกต่อไปในชีวิตของคนเรา เรื่องเล็กๆ ทุกเรื่องในวันนี้จะสะสมเป็นเรื่องใหญ่ ของคุณในอนาคต เพราะฉะนั้นไม่ว่าเรื่องงานหรือหัวใจ
“ปฏิเสธ” ให้น้อย “ปฏิบัติ” ให้มาก
“บ่น” ให้น้อย “พย าย าม” ให้มาก
“สนุก” ให้น้อย “ลำบาก” ให้มาก
ที่มา : ใ จ ร่ ม
