หากเราเมื่อหมดวาสนา ก็ต้องแยกจากกัน
คนเรา พบกัน เพราะวาสนา จากกั น เพราะโชคชะตา กลับม า เพราะพรหมลิขิต
คนเราถ้าไร้วาสนาต่อกัน ต่อให้เดินเจอกันทุกวั น ก็สวนกันอยู่ดี
ถ้ามีวาสนาต่อกันต่อให้โลกกว้า งเท่าไร ก็เดินมารู้จักกันอยู่ดี
อย่ายึดติด กับใจคนซึ่งเป็นสิ่งไม่แน่นอน
อย่าอ้อนวอน ขอสิ่งใดมากไปกว่าการกระทำ
อย่าปล่อยชีวิตอันมีค่า เป็นไปตามยถากรรม
ไม่ขอให้มีความรักตลอดไป เพราะ มันเป็นไปไม่ได้
แต่เมื่อพบเจอ ความรัก ก็ขอให้รักแบบมีสติ ไม่เร่งร้อนไป กับความรักที่เจอ ขอให้ใช้เวลาเรียนรู้
ทุกคนต้องประสบพบ เจอความผิดหวัง เพราะ มันคือสัจธรรม ได้มาไม่ยึดติ ด เสียไป ไม่เศร้าโศก
ทุกอย่ าง ในโลก เป็นของชั่วคราว
ทำบุญ กับพระทุกแห่งหน ต้องไม่ลืมพระที่บ้าน
“พ่อแม่” เรานี่แหละ อย่ามอ งข้ามไป
ชีวิตในสังสา รวัฏ มีแต่ “บุญ” กับ “บาป” เท่านั้น
ถ้าสั่งส มบุญ ชีวิตก็ รุ่งเรือง
ถ้าสั่งส มบาป ชีวิตก็ ร่วงโรย รูปงามไม่นาน ก็ เหี่ย วย่น
ทรัพย์สมบัติ ไม่นาน ก็ เสื่อมลาย แต่บุญสมบัติ จะ คงอยู่ตลอดไป
จงอย่าคอย “โชคชะตา” เพราะ มัน “ไม่มีขา”
จงรีบทำสิ่งดีๆ กับคนที่เรารักก่อน ไม่มีโอกาสได้ทำ
จงทำให้คนที่เรารัก มีความสุข ก่อนที่จะไม่มีเวลา
โลกมนุษย์ไม่ได้วุ่นวาย… ใจเราต่างหาก ที่วุ่นวาย
“ทุกข์” มีไว้ให้ “เห็น” ไม่มี ไว้ให้ “เป็น”
ขอบคุณที่มา : ธรรมะสุขใจ
